Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Duo Reges: constructio interrete. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. De illis, cum volemus. Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Itaque contra est, ac dicitis; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Quis istud, quaeso, nesciebat? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Nihil sane. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quod iam a me expectare noli. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quare conare, quaeso.
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Paria sunt igitur. Quo modo? Id mihi magnum videtur. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nunc de hominis summo bono quaeritur; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Haeret in salebra. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.